کد مطلب:190838 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
درس های این وصیت
1. به یاد گذشتگان باشیم و برای آنان دعا و طلب مغفرت نماییم.
2. امام باقر علیه السلام مظلوم زیست و مظلومانه به زهر جفای هشام
[ صفحه 98]
بن عبدالملك (لع) به شهادت رسید، و وصیت كرد در منی (موسم حج) برایش مجلس عزا برپا نمایند و برای این كار هم بودجه ای تعیین نمود تا برای مظلومیتش گریه كنند، و همه ی مردم بدانند اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مظلوم اند و حقوقشان ضایع شده است. این وصیت جنبه ی تبلیغاتی و نوعی رسوایی برای دشمنان دارد؛ چنان كه امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم این عمل را سنت می دانست كه قبری برای او درست شود و همیشه كنار مزارش بیایند و آب روی آن بریزند، و برای ایشان نوحه خوانی و عزاداری كنند.
3. این وصیت مجوزی است برای ما كه برای عزیزان از دست رفته ی خود عزاداری كنیم؛ خصوصا برای مظلومیت خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله و مصائبی كه بر آنان وارد شد.
4. از این وصیت و از تاریخ زندگانی امام باقر علیه السلام مشخص می شود كه در زمان حیات حضرت، حقوق ایشان را غصب نمودند و به او اذیت و آزار رساندند، ایشان را تبعید نموده و زندانی كردند و مردم را از فیض وجود مباركش و از بركات علومش محروم نمودند. در حقیقت، این وصیت تاریخی فریاد مظلومیت امام باقر علیه السلام است، زیرا بعد از شهادت آن بزرگوار هم دست از قبر منورش برنداشتند و با فتوای علمای وهابی، در روز 8 شوال سال 1344 هجری قمری، قبر و بارگاه ملكوتی ایشان و بقیه ی امامان معصوم علیهم السلام در قبرستان بقیع - یعنی امام حسن مجتبی و امام سجاد و امام جعفرصادق علیهم السلام - و قبور دختران پیغمبر صلی الله علیه و آله و همسران او و همچنین عمه های پیغمبر صلی الله علیه و آله و قبر حضرت ام البنین (مادر حضرت ابالفضل العباس) و قبر حضرت
[ صفحه 99]
حمزه و شهدای احد، و قبر حضرت خدیجه و قبور دیگر را كه در مدینه و مكه قرار داشت، ویران نمودند و با خاك یكسان كردند.
ابوجارود می گوید كه به امام باقر علیه السلام عرض كردم:ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله! آیا دوستی و پیوند قلبی و پیروی مرا نسبت به خودتان می دانید؟
امام فرمود: آری؛ می دانم.
ابوجارود: عرض كرد سؤالی دارم و چون نابینا هستم، همیشه نمی توانم خدمت برسم.
امام فرمود: حاجتت چیست؟
ابوجارود گفت: دینی را كه شما و خاندان شما، خدا را بر اساس آن دین می پرستید، به من بفرمایید كه چگونه است، تا من بر اساس آن خدا را عبادت كنم.
امام باقر علیه السلام فرمود: سؤال مهمی نمودی و مطلب كوتاه. سوگند به خدا همان دینی را كه خودم و پدرانم با آن دینداری می كنیم، به تو می گویم، و آن دین عبارت است از:
1. گواهی به یكتایی خدا و بی همتایی او؛
2. گواهی به رسالت محمد صلی الله علیه و آله و اقرار به آنچه از طرف خدا آورده است؛
3. گواهی به رهبری و امامت ولی ما و دشمنی با دشمنان ما؛
4. اطاعت كردن از فرمان ما؛
5. انتظار قائم ما (حضرت حجت بن الحسن المهدی) ؛
[ صفحه 100]
6. كوشش در انجام واجبات و ترك محرمات [1] .
2. امام باقر علیه السلام مظلوم زیست و مظلومانه به زهر جفای هشام
[ صفحه 98]
بن عبدالملك (لع) به شهادت رسید، و وصیت كرد در منی (موسم حج) برایش مجلس عزا برپا نمایند و برای این كار هم بودجه ای تعیین نمود تا برای مظلومیتش گریه كنند، و همه ی مردم بدانند اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مظلوم اند و حقوقشان ضایع شده است. این وصیت جنبه ی تبلیغاتی و نوعی رسوایی برای دشمنان دارد؛ چنان كه امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم این عمل را سنت می دانست كه قبری برای او درست شود و همیشه كنار مزارش بیایند و آب روی آن بریزند، و برای ایشان نوحه خوانی و عزاداری كنند.
3. این وصیت مجوزی است برای ما كه برای عزیزان از دست رفته ی خود عزاداری كنیم؛ خصوصا برای مظلومیت خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله و مصائبی كه بر آنان وارد شد.
4. از این وصیت و از تاریخ زندگانی امام باقر علیه السلام مشخص می شود كه در زمان حیات حضرت، حقوق ایشان را غصب نمودند و به او اذیت و آزار رساندند، ایشان را تبعید نموده و زندانی كردند و مردم را از فیض وجود مباركش و از بركات علومش محروم نمودند. در حقیقت، این وصیت تاریخی فریاد مظلومیت امام باقر علیه السلام است، زیرا بعد از شهادت آن بزرگوار هم دست از قبر منورش برنداشتند و با فتوای علمای وهابی، در روز 8 شوال سال 1344 هجری قمری، قبر و بارگاه ملكوتی ایشان و بقیه ی امامان معصوم علیهم السلام در قبرستان بقیع - یعنی امام حسن مجتبی و امام سجاد و امام جعفرصادق علیهم السلام - و قبور دختران پیغمبر صلی الله علیه و آله و همسران او و همچنین عمه های پیغمبر صلی الله علیه و آله و قبر حضرت ام البنین (مادر حضرت ابالفضل العباس) و قبر حضرت
[ صفحه 99]
حمزه و شهدای احد، و قبر حضرت خدیجه و قبور دیگر را كه در مدینه و مكه قرار داشت، ویران نمودند و با خاك یكسان كردند.
ابوجارود می گوید كه به امام باقر علیه السلام عرض كردم:ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله! آیا دوستی و پیوند قلبی و پیروی مرا نسبت به خودتان می دانید؟
امام فرمود: آری؛ می دانم.
ابوجارود: عرض كرد سؤالی دارم و چون نابینا هستم، همیشه نمی توانم خدمت برسم.
امام فرمود: حاجتت چیست؟
ابوجارود گفت: دینی را كه شما و خاندان شما، خدا را بر اساس آن دین می پرستید، به من بفرمایید كه چگونه است، تا من بر اساس آن خدا را عبادت كنم.
امام باقر علیه السلام فرمود: سؤال مهمی نمودی و مطلب كوتاه. سوگند به خدا همان دینی را كه خودم و پدرانم با آن دینداری می كنیم، به تو می گویم، و آن دین عبارت است از:
1. گواهی به یكتایی خدا و بی همتایی او؛
2. گواهی به رسالت محمد صلی الله علیه و آله و اقرار به آنچه از طرف خدا آورده است؛
3. گواهی به رهبری و امامت ولی ما و دشمنی با دشمنان ما؛
4. اطاعت كردن از فرمان ما؛
5. انتظار قائم ما (حضرت حجت بن الحسن المهدی) ؛
[ صفحه 100]
6. كوشش در انجام واجبات و ترك محرمات [1] .
[1] اصول كافي، ج 2، ص 172.